Szanowni Państwo

Droga Młodzieży

Tak zaczął się pierwszy dzień II Wojny Światowej. Dziś rano o godzinie 4,50 minęła kolejna 77 rocznica napaści wojsk niemieckich i słowackich na Polskę. Niemcy zaczęli wojnę od ataku bombowego na miasto Wieluń, które nie miało żadnego znaczenia militarnego. Miasto zostało starte z powierzchni ziemi, nie oszczędzono ani szkoły ani szpitala. Ta pierwsza zbrodnia wojenna niemieckiej armii dokonana na cywilnej ludności , miała za cel pokazanie Polakom jaki czeka ich los, jeśli będą bronić swego kraju.

Polacy nie przestraszyli się przewagi militarnej napastnika i stanęli do obrony swojej ojczyzny. Na zachodniej i północnej granicy państwa rozpoczęły się krwawe boje. Od południa zaatakowały Polskę sprzymierzone z Niemcami wojska słowackie. Ziemi białostockiej broniły pułki Wojska Polskiego z Łomży, Zambrowa i Białegostoku. Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew” w sile 660 żołnierzy pod dowództwem gen. Młota Fijałkowskiego dokonała, wydaje się, rzeczy niemożliwej. Przez dwa tygodnie stawiali opór 17 tysięcznemu korpusowi pancernemu Guderiana, wyposażonemu w samoloty, artylerię i dużą ilość czołgów. Dopiero złamanie obrony pod Strękowa Górą, dowodzonej przez kap. Władysława Raginisa, pozwoliło Niemcom na zajęcie Zambrowa i okrążenie wojsk polskich zgrupowanych pod Łomżą. Po trzydniowej wręcz heroicznej walce pod Andrzejewem, Łętownicą, Srebrną, zgrupowanie zostało przez Niemców rozbite. Nieliczni żołnierze, którzy wydostali się z okrążenia podjęli dalszą walkę pod dowództwem gen. Kleeberga. W połowie września wojska niemieckie zostały zatrzymane mniej więcej na linii rzeki Bug. Dowództwo Wojska Polskiego nabrało nadziei, że obroni chociaż część państwa, gdyż mieliśmy na wschodzie kraju duże zasoby ludzkie i zapasy zgromadzonej tam broni. Nadzieje te okazały się płonne, gdyż 17 września na wojska polskie uderzyła prawie milionowa armia radziecka. Atak ten był przysłowiowym gwoździem do trumny II Rzeczypospolitej. Żadne państwo świata nie mogłoby obronić się przed tymi dwoma napastnikami.

Szanowni Państwo

A teraz kilka słów o skutkach tej napaści na państwo polskie, o których należy pamiętać.

– Straciliśmy połowę swego terytorium, w tym dwa największe ośrodki kultury – Lwów i Wilno.

– Straciliśmy 12 milionów obywateli, w tym sześć milionów zostało solidarnie przez Rosjan i Niemców zamordowanych.

-O wielkości strat ludzkich niech świadczy fakt, że wymordowano prawie całą polską inteligencję, ocalał jedynie 1% osób z wyższym wykształceniem.

– Gospodarka i infrastruktura zostały zniszczone w 80 -90%.

– Zostaliśmy obrabowani przez okupantów ze wszystkiego co dało się wywieźć. Co się nie dało zrabować, palono lub wysadzano w powietrze.

– Staliśmy się państwem okupowanym przez Związek Radziecki, ich wojska opuściły Polskę dopiero w 1993 roku. Wojsko rosyjskie zostało wycofane ale Rosjanie pozostawili cała masę szpiegów i agentów wpływu.

– Wskutek rosyjskiej okupacji i ideologii komunistycznej, przez dziesięciolecia byliśmy krajem zacofanym technologicznie i cywilizacyjnie.

Drodzy Państwo

Każda kolejna rocznica wybuchu II WŚ, sprzyja refleksji, kto w tym dramatycznym dla Polaków czasie pomagał nam, a kto szkodził. Należy z tej nauki wyciągnąć wnioski i pamiętać że:

– to banki niemieckie, angielskie i amerykańskie pożyczyły Hitlerowi pieniądze na wojnę z Polską.

– prawie wszystkie europejskie i amerykańskie koncerny współpracowały do połowy wojny z przemysłem niemieckim.

– historia po raz kolejny pokazała, że sojusze militarne z Francją, Anglią są nic nie warte, gdyż te kraje nie mają w zwyczaju dotrzymywać zawartych zobowiązań.

– pamiętajmy że część mieszkających w Polsce mniejszości narodowych, takich jak Litwini, Białorusini i Ukraińcy w znacznej liczbie, zdradziły Polskę i swoich polskich sąsiadów przyłączając się do najeźdźców.

– pamiętajmy o zbrodniach popełnionych na polskich obywatelach przez okupantów i rodzimych zdrajców na czele z Bolesławem Bierutem.

Proszę, przekazujcie tę prawdę historyczną kolejnym pokoleniom, gdyż jesteśmy to winni poległym i zamordowanym.

Polacy

Przyszliśmy tu, pod ten pomnik, nie tylko po to, aby wspominać ofiary II WŚ, ale też, aby oddać hołd obrońcom Ojczyzny, aby uczcić ich męstwo i poświęcenie dla dobra wspólnego. Pragniemy również okazać im swą wdzięczność za ofiarę z życia jaką złożyli Ojczyźnie.

Chwała bohaterom !

Cześć ich pamięci !