W roku 1931 została założona w Choroszczy Kasa Stefczyka. Funkcję rachmistrza pełnił wówczas Ludwik Turecki. Wraz z założeniem Kasy powołano Radę Nadzorczą. Pierwszymi jej członkami zostali wybrani: Michał Ambrożewicz, Feliks Bajer, Ryszard Andruszkiewicz, Henryk Raczkowski. W związku z małą rentownością Kasy w Barszczewie, a działającą w pobliżu dobrze prosperującą Kasą w Choroszczy, postanowiono w roku 1935 połączyć te oddziały. Funkcję rachmistrza objęła Maria Turecka, córka Ludwika.

Pierwszą siedzibą był dom Ludwika Tureckiego na Zastawiu. Kasa funkcjonując
w Choroszczy zaspokajała potrzeby kredytowe mieszkańców miasta, Zastawia, Ruszczan, Rogówka. W bilansie za rok 1937 wykazano zgromadzone oszczędności w kwocie 2.122 zł. Jednostka udziałowa w Kasie wynosiła 30 zł, podczas gdy w innych kasach około 10 zł. Suma zgromadzonych w Kasie udziałów wynosiła 6.131 zł. Kasa Stefczyka
w Choroszczy pracowała dwa dni w tygodniu, a okres kredytowania wynosił sześć miesięcy. Działalność Kas Stefczyka opierała się na idei samopomocy określonej grupy. Działania
te wspierał Polski Rząd, kompensując różnicę wynikającą z obniżonego względem innych instytucji finansowych oprocentowania. Rok 1939 przerwał działalność Kasy; w wyniku działań okupantów mienie Kasy w Choroszczy zostało w znacznym stopniu zniszczone.

Pierwszymi osobami w Choroszczy, które postanowiły po wojnie zająć się organizacją placówki, byli dawni działacze spółdzielni. Feliks Bajer został pierwszym prezesem, współpracę podjęli również Ludwik Turecki, Ignacy Lebiedziński, Ryszard Andruszkiewicz
i Michał Ambrożewicz. Siedziba Kasy mieściła się w domu prezesa. Stanisław Siemieniuk był uczestnikiem Ogólnopolskiego Kongresu Spółdzielczego w Lublinie, który odbywał
się 22 i 26 listopada 1944 roku.

Szkolenie rachmistrzów i lustratorów Kas Stefczyka w roku 1932, strzałką wskazany S. Siemieniuk;

autor zdjęcia nieznany, w zbiorach BSCH.

Stanisław Siemieniuk,

jeden z pierwszych spółdzielców

na terenie Choroszczy;

współorganizator i rachmistrz

Kasy Stefczyka w Barszczewie;

autor zdjęcia nieznany,

fot. w zbiorach BSCH.

Początkowo, tj. od 25 lipca 1945 roku, powrócono do przedwojennej nazwy Kasa Stefczyka, a niebawem przyjęto nazwę Kasa Spółdzielcza w Choroszczy. W latach 1945 – 48 centralą finansującą była Centralna Kasa Spółek Rolniczych, a następnie Bank Gospodarstwa Spółdzielczego. W tym czasie udzielano kredytów obrotowych na zakup zwierząt do hodowli, nasion do siewu. Był to etap odtwarzania gospodarki rolnej zniszczonej przez działania wojenne.

Na podstawie zarządzenia Ministra Skarbu z dnia 4 stycznia 1950 roku nastąpił nowy etap w dziejach bankowości spółdzielczej: powstały Gminne Kasy Spółdzielcze. Okres ten przyczynił się do ściślejszego niż do tej pory powiązania bankowości spółdzielczej
z sektorem bankowym kraju. W 1950 roku wprowadzono obowiązkowe dostawy zboża, mięsa i mleka, które rozliczały GKS. Z usług spółdzielni korzystali w tym okresie nie tylko członkowie spółdzielni, ale też i inni obywatele. Od roku 1952 GKS w Choroszczy rozpoczął obsługę rozliczeniową instytucji i spółdzielni działających na rzecz rolnictwa np. Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska w Choroszczy.

Jak wynika z zachowanych protokołów, spółdzielcy niechętnie przybywali
na zebrania. Prawdopodobnie pośrednim efektem takiego stanu rzeczy było ograniczenie samorządności spółdzielczej. Warto zaakcentować, że GKS nie były w pełni spółdzielniami, bowiem ich Statut nie przewidywał istnienia Rady Nadzorczej. Była tylko jej namiastka – Komisja Rewizyjna. Okres działalności GKS to czas tworzenia spółdzielni raczej od strony produkcyjnej, gospodarczej bez zachowania charakteru autentycznej spółdzielczości.

W początkach lat pięćdziesiątych przewodniczącym Rady Spółdzielni był Roman Krawczyk. Na zebraniach spółdzielczych poruszano między innymi kwestie związane
z udzielaniem kredytów chłopom mało – i średniorolnym. W tym czasie funkcję kierownika Kasy w Choroszczy pełnił Józef Chudziński.

W 1954 roku na terenie Polski wprowadzono nowy podział administracyjny, który bezpośrednio wpłynął na działalność spółdzielczą. Zamiast gmin wprowadzono Gromadzkie Rady Narodowe. Wobec takich zmian GKS w Choroszczy uruchomił dwa nowe punkty kasowe: w Barszczewie i Kruszewie; działały one sezonowo. W tym czasie nadal funkcję prezesa Zarządu pełnił Feliks Bajer.

W okresie tym Kasa współpracowała z różnymi instytucjami działającymi na rzecz rolnictwa. W latach pięćdziesiątych zaczęły funkcjonować tzw. skrypty dłużne – dość sprawny instrument kredytowo-rozliczeniowy. Rok 1954 przyniósł rozszerzenie działalności kredytowej na pracowników służby leśnej, nauczycieli. GKS nie udzielały natomiast kredytów inwestycyjnych te były domeną Banku Rolnego.

Rok 1956 był rokiem wyjątkowym: dokonano wyborów Rady Kasy i powołano komisje.

Dnia 1 lipca 1956 roku zorganizowano zebranie wyborcze Rady Kasy Spółdzielczej
w Choroszczy. Przewodniczącym został wybrany Roman Krawczuk, zastępcą Zygmunt Lebiedziński a sekretarzem Paweł Kraszewski. Powołano również Komisję Kredytowo-Oszczędnościową, którą stanowili: Władysław Raczkowski, Władysław Andruszkiewicz, Józef Chudziński, Paweł Kraszewski. Komisję Rewizyjną utworzyli: Roman Krawczuk, Zygmunt Lebiedziński, Eugeniusz Cylwik, Władysław Andruszkiewicz, Stanisław Okruszko. Powołano również do życia Komisję Gospodarczą, w skład której wchodzili: Zygmunt Lebiedziński, Aleksander Grzybko, Antoni Kondzior, Dominik Chańko, Edward Zajkowski. Zastępcami zostali wybrani spółdzielcy: Aleksander Trypuz, Michał Sokół, Zuzanna Waczyńska. Bezpośrednio Kasą Spółdzielczą w Choroszczy kierował Józef Chudziński.
W protokole zapisano, iż komisje zostały zapoznane z instrukcją Rady Spółdzielczej.
W dalszej części znalazła się wskazówka, aby udzielać kredytów chłopom mało – i średnio rolnym.

Dnia 26 sierpnia 1956 roku, na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Delegatów GKS w Choroszczy, postanowiono zmienić nazwę na Kasa Spółdzielcza w Choroszczy,
w oparciu o wzorcowy Statut Kasy Spółdzielczej. Statut ten przewidywał istnienie Rady Nadzorczej. Ustalono również, że terenem działania Kasy miały stać się obszary Rad Narodowych Choroszczy, Barszczewa, Rogowa i Konował. Wybrano wówczas Zarząd w składzie: Feliks Bajer, Ludwik Turecki, Paweł Skoblewski oraz Józef Chudziński i Roman Krawczuk, a także wybrano Radę Kasy w składzie: Alfons Judycki (przewodniczący) Zygmunt Lebiedziński, Paweł Kraszewski, Andrzej Grynasz, Antoni Kondzior, Konstanty Sokół.

Na zebraniu w grudniu 1956 roku Ludwik Turecki zwrócił się z prośbą
o przeniesienie go ze stanowiska kasjera w Barszczewie. W uznaniu jego zasług, jak również wieloletniego doświadczenia, powierzono mu funkcję Kierownika Kasy Spółdzielczej
w Choroszczy. W 1958 roku pan Turecki odszedł na zasłużoną emeryturę. Będąc emerytem, nadal pracował w organach statutowych Banku. Przeszedł on wszystkie szczeble
w bankowości spółdzielczej: był członkiem założycielem, kasjerem, kierownikiem kasy,
a także członkiem Komisji Rewizyjnej. Losy Ludwika Tureckiego mogą stanowić wspaniały materiał przedstawiający losy spółdzielców i ich funkcjonowania w różnych, nieraz bardzo trudnych, momentach budowania ruchu spółdzielczego.

Bezpośrednim efektem dalszego rozwoju Kasy było uruchomienie punktu kasowego w Nowosiółkach przy magazynach GS „SCH”.

W 1958 roku odbyły się nowe wybory Zarządu, do którego weszli: Feliks Bajer, Leonard Andruszkiewicz, Zygmunt Lebiedziński, Józef Chudziński (zmarł w roku 1959), Andrzej Grynasz. W roku 1960 skład Rady ukonstytuował się następująco: prezes Zarządu – Feliks Bajer, zastępca – Judycki Alfons, sekretarz – Leonard Andruszkiewicz. Przewodniczącym Rady został wybrany Zygmunt Lebiedziński, który pełnił tę funkcję do roku 1963. W tymże roku prezesem Zarządu wybrano Eugeniusza Cylwika. W skład Zarządu wchodzili: Jerzy Raczkowski i Franciszek Jasiński. Początkowo kadencja Rady trwała dwa lata, a po roku dokonywano tzw. wyboru części ustępującej rady. Następnie wprowadzono pełną kadencję czteroletnią.

Wraz początkiem roku 1958 rozpoczął działalność Związek Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowych. Była to centrala organizacyjna i rewizyjna dla bankowości spółdzielczej. Kasa w Choroszczy przystąpiła do Związku w 1958 roku. Dzięki temu powstała możliwość prowadzenia działalności oszczędnościowej na własny rachunek,
a co za tym idzie, istniała możliwość zwiększenia środków na akcję kredytową. Wiązało
się to bezpośrednio z systematycznym zwiększaniem kwoty udziałów i wpisowego,
co wpływało na zdolności kredytowe Kasy.

W roku 1961 Walne Zgromadzenie przyjęło Statut Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowej. Nową nazwę Spółdzielni: Kasa Spółdzielcza w Choroszczy zarejestrowano
w sądzie w dniu 30 października 1961 roku. Rozwój Kasy najlepiej ilustrują wyniki finansowe: o ile w roku 1955 wystąpiła strata w kwocie 9.554 zł, to w roku 1960 uzyskano nadwyżkę bilansową w kwocie 28.491 zł. Wkład członkowski w roku 1959 wynosił 150 zł, wpisowe natomiast 25 zł. Udzielano w tym roku między innymi kredytów rzemieślniczych. Rolnicy wykorzystywali tzw. kredyt obrotowy na produkcję zakontraktowaną oraz
na remonty budynków i zakup zwierząt. W tym czasie oprocentowanie kredytów wynosiło odpowiednio: na produkcję rolniczą 1-2%, na zakup koni 7%.

W latach 1962 – 1977 funkcję kierownika Kasy pełniła Zofia Jarosz. W roku 1963 nastąpiła zmiana na stanowisku przewodniczącego Zarządu. Zasłużonego dla ruchu spółdzielczego Feliksa Bajera zastąpił Eugeniusz Cylwik, który sprawował tę funkcję do roku 1975; jego następcą został Anatol Konończuk. W 1962 roku pracę na punkcie kasowym
w Nowosiółkach rozpoczęła Teresa Matuszewska, która była związana z Bankiem aż do przejścia na emeryturę w 1996 roku.

Anatol Konończuk

prezes Zarządu;

autor zdjęcia nieznany,

fot w zbiorach BSCH.

W 1963 roku etatowymi pracownikami Banku w Choroszczy byli: Zofia Jarosz z domu Radulska (kierownik), Wanda Romanowska, Honorata Guz, Zofia Dąbrowska, Teresa Matuszewska z domu Lewonowska. W Radzie Kasy nadal działali: Stanisław Siemieniuk (pionier spółdzielczości w regionie) oraz Feliks Bajer – działacze związani z Bankiem przez całe życie zawodowe. Jak wynika ze wspomnień Zofii Dąbrowskiej (pracownica Banku w latach 1962 – 1987) w latach sześćdziesiątych było bardzo duże zainteresowanie kredytami. Niestety Bank nie miał dostatecznych środków na akcje kredytowe. Dąbrowska wspomina również o trudnych warunkach lokalowych – Bank mieścił się w przejętym domu mieszkalnym: ciasnym, ogrzewanym tylko przez piece (tzw. fizyczne), więc stale wyziębionym.

Wraz z rozwojem Kasy powstała pilna potrzeba posiadania większego lokalu. Było
to przedmiotem troski członków Banku. Na Zebraniu Przedstawicieli w 1965 roku postanowiono dla uczczenia dwudziestolecia funkcjonowania Kasy wybudować nowy lokal. Propozycję taką przedstawił Feliks Bajer. Podczas Walnego Zgromadzenia ustalono w przybliżeniu datę oddania budynku do użytku na lipiec 1965r; jednak budowa trwała do roku 1966. Na sprawny przebieg prac wpływały trudności związane m.in. z formalnościami przekazania gruntu oraz konflikty personalne.

Zasiedlenie nowego budynku było okazją do wprowadzenia nowej nazwy Banku. Zebranie Przedstawicieli 20 marca 1966 roku ustaliło nazwę na Bank Spółdzielczy w Choroszczy.

Lata sześćdziesiąte to okres widocznej działalności SOP. Bank zaczął prowadzić rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe. Od 1968 roku honorowanie książeczek SOP rozszerzono na całe województwo, a następnie wprowadzono pełną obiegowość książeczek
i czeków ROR.

W roku 1964 udzielono następujących kredytów (pożyczek) w tys. zł:

• Pożyczki kontraktacyjne 911,5

• Pożyczki krótkoterminowe rolnicze 348,6

• Pożyczki średnioterminowe rolnicze 590,0

• Pożyczki na zakupy ratalne 300,0

• Pożyczki ze środków własnych 653,8

Były to jedynie środki na cele obrotowe, ponieważ Bank nie kredytował wówczas inwestycji. Udzielano jedynie pożyczek na remonty budynków.

Bank w swej działalności starał się pozyskać do współpracy młodzież szkolną, np. organizując konkursy i spotkania, a także pomagając zakładać i prowadzić Szkolne Kasy Oszczędzania. Za te formy działania na jednym z zebrań podziękował kierownik szkoły Zenon Jaczyński: omówił współpracę Banku ze szkołą na odcinku oszczędności, pochwalił inicjatywy jednostki, podkreślił znaczenie dla młodzieży tego rodzaju pomocy ze strony pracowników Banku.

Początek lat siedemdziesiątych wiąże się z szeregiem istotnych zmian wprowadzonych w kraju, które wpłynęły m.in. na działalność banków. Zniesione zostały obowiązkowe dostawy, wprowadzono system ubezpieczenia rolników oraz nowy podział administracyjny: Gromadzkie Rady Narodowe zastąpiono gminami.

Od roku 1972 Bank miał prawo otwierać książeczki (premiowane ciągnikiem
i premiami pieniężnymi). W tym czasie na region obsługiwany przez Bank w Choroszczy przypadło 5 ciągników i jedna nagroda pieniężna. Premiowane ciągnikami książeczki cieszyły się dużą popularnością wśród spółdzielców, gdyż była to jedna z nielicznych możliwości wyposażenia gospodarstwa w ciągnik. Od 1973 roku sprecyzowano podział kredytowania pomiędzy Bankiem Rolnym a BS: Banki Spółdzielcze miały udzielać kredytów głównie
na cele obrotowe, z wyjątkiem produkcji specjalistycznej jajczarsko-drobiarskiej, szklarniowej i zwierząt futerkowych. Z inwestycji w gestii BS pozostały kredyty
z przeznaczeniem na adaptacje i remonty budynków inwentarskich, gospodarczych oraz mieszkalnych, a także kupno ciągników, maszyn i inwentarza zarodowego.

W listopadzie 1974 roku załogę Banku stanowili: Zofia Jarosz (kierownik), Nina Kowalczuk, Honorata Guz, Zofia Dąbrowska, Maria Kuc, Elżbieta Kowalonek, Krystyna Peślak z domu Chudzik, Teresa Matuszewska, Maria Szawluk. Należy przy okazji zwrócić uwagę na fakt ścisłej współpracy pomiędzy poszczególnymi spółdzielniami pracującymi na rzecz środowiska rolniczego w gminie. Jako dowód służyć może notatka z posiedzenia Zarządu BS z dnia 26 lipca 1975 roku, z której dowiadujemy się, że zostało zawarte porozumienie pomiędzy GS „SCH”, BS i Naczelnikiem Gminy o godzinach pracy w czasie żniw.

W 1975 roku prezesem Zarządu został wybrany Anatol Konończuk. W następnym roku w skład Zarządu Banku wchodzili: Edward Strękowski (prezes Zarządu), Anatol Konończuk (wiceprezes), Zygmunt Lebiedziński (członek Zarządu). Funkcję głównej księgowej pełniła Nina Tomulewicz, odznaczona w roku 1985 Srebrną Odznaką BGŻ
za Zasługi dla BS. W roku 1985 w Banku pracowało 18 osób. W związku ze znacznym rozrostem kadry powstało zapotrzebowanie na powiększenie lokalu: w tym celu rozbudowano przyziemie oraz dobudowano piętro i strych.

W 1975 roku miało miejsce ważne wydarzenie dla całego sektora bankowego: powstał Bank Gospodarki Żywnościowej, pomyślany jako centrala rewizyjna, organizacyjna, finansowa dla banków spółdzielczych. Banki Spółdzielcze na mocy nowych przepisów
i statutów przejęły wszystkie kompetencje kredytowe Banku Rolnego.

Oprócz kredytów obrotowych Bank udzielał w tym czasie kredytów rolnikom indywidualnym oraz gospodarstwom specjalistycznym.

W 1977 roku dyrektorem Banku został Edward Strękowski, natomiast Zofia Jarosz przeszła do Banku Spółdzielczego w Białymstoku. Załogę Banku stanowili: Edward Strękowski, Nina Tomulewicz z domu Kowalczuk, Honorata Guz, Zofia Dąbrowska, Krystyna Peślak, Jan Cylwik, Irena Bogdanowicz, Maria Kuc, Barbara Skorulska, Teresa Matuszewska, Maria Szawluk. Funkcjonowała ścisła współpraca (zależność) z BGŻ: to centrala ustalała limity kredytów, limity etatowe pracowników etc. Bank Spółdzielczy w Choroszczy rok 1975 zamknął nadwyżką bilansową w kwocie 436.489 zł.

Pod koniec lat osiemdziesiątych następował zauważalny, szybki wzrost produkcji rolniczej i rzemieślniczej. Obroty Banku zwiększyły się i nadwyżka bilansowa
do podziału w 1985 roku osiągnęła kwotę 2.086.765 zł. Obligo kredytowe na koniec 1985 roku wyniosło 224 mln zł wobec 170 mln zł oszczędności. BS zrzeszał w tym okresie 1512 członków i posiadał 1.069.480 zł funduszu udziałowego.

W połowie lat osiemdziesiątych nasiliły się braki w zaopatrzeniu. Sytuacja ta w pierwszym okresie lat osiemdziesiątych nie dotknęła Banku. Wobec nowej sytuacji ekonomiczno – społecznej, która nastąpiła po roku 1989, spółdzielczość stanęła przed koniecznością wyboru kierunku swego rozwoju. Bank borykał się z trudnościami w okresie, gdy oprocentowanie kredytów było niższe od oprocentowania środków, a obligo kredytów dużo wyższe od stanu środków. W ślad za zmianą systemu gospodarczego wprowadzano nowe regulacje prawne, w tym zmiany w prawie bankowym. Wówczas to Banki Spółdzielcze potraktowane zostały jak inne jednostki systemu bankowego. Dużym problemem okazał się również niski poziom kapitałów własnych. Gwałtowny wzrost oprocentowania kredytów i kłopoty ze zbytem produkcji spowodowały, że obligo kredytu – na początku 1989 roku wynoszące 621 mln zł – spadło w początkach 1990 do 200 mln. W 1989 roku nadwyżka bilansowa wyniosła: 5.190.701 zł.

W roku 1989 umarł wieloletni przewodniczący Zarządu Anatol Konończuk.

Uchwała Sejmu RP z dnia 07 lutego 1990 roku przyniosła zmiany w organizacji banków spółdzielczych: BGŻ przestał być względem nich instytucją centralną.

W 1990 roku w Choroszczy odbywały się wybory do nowych władz BS. Nowa Rada Nadzorcza Banku przedstawiała się w sposób następujący: Henryk Klimaszewski, Stanisław Wądołowski, Marek Żmujdzin, Henryk Popko, Albin Milewski, Witold Rojecki, Jarosław Werpachowski, Hieronim Sierko. Zmarłego w tym samym roku Henryka Popko zastąpił Mariusz Cichosz. Zarząd Banku składał się z następujących osób: Jan Cylwik (prezes), Krystyna Peślak, Henryk Konopko. W roku 1990 dyrektorem Banku został Jan Bielski, zastępując na tym stanowisku Edwarda Strękowskiego.

Wysokie oprocentowanie kredytów dla rolnictwa powodowało, że w coraz mniejszym stopniu rolnicy z nich korzystali, jednocześnie sięgając po oszczędności. Stan członków BS na rok 1990 wyniósł 491 osób. Bank Spółdzielczy stracił swoją pozycję lidera
w rozliczaniu sektora rolniczego. Zysk za rok 1990 zamknął się w kwocie już tylko
109.228.154 zł. Malało stopniowo zainteresowanie miejscowej ludności działalnością BS. Świadczył o tym m.in. fakt, że w 1991 roku nie mogło się odbyć w pierwszym terminie Zebranie Przedstawicieli, bowiem nie zebrało się quorum, nie stawili się w komplecie również członkowie Rady. Aby wzmocnić swoją pozycję, Bank w Choroszczy w 1991 roku podpisał umowę o współpracy z Bankiem Spółdzielczym w Tykocinie.

Rok 1993 zamknięty został ze stratą w kwocie 175.365.500 zł. Starano się wychodzić naprzeciw trudnościom: w tym roku rozpoczęto m.in. wdrażanie w BS systemu informatycznego, zakupiono pierwsze komputery.

W 1994 roku na Walnym Zebraniu powołano nową Radę Nadzorczą, w składzie: Krzysztof Łukaszewicz (przewodniczący), Jarosław Werpachowski, Stanisław Wądołowski, Hieronim Sierko, Albin Milewski, Krzysztof Błażkowski, Eugeniusz Cylwik, Jan Romańczuk, Edward Gawla. Skład Zarządu stanowili: Jan Bielski (prezes), Krystyna Peślak, Jan Cylwik. Rok ten zamknął się stratą w kwocie 131.869 zł.

W roku 1995 Bank posiadał 217.943 zł środków w kasie i w Banku Centralnym,
876.356 zł należności, 1.581.495 zł zobowiązań i – przy obligu kredytów 563.748 zł – powstała w roku obrachunkowym 1995 strata w wysokości 19.651 zł. Łącznie narastająca strata na koniec 1995 roku wyniosła 132.651 zł.

W tym czasie w kraju zaszły dalsze zmiany przepisów bankowych. Jedną z nich było ustalenie progów kapitałowych. Miało się to bezpośrednio przyczynić do podniesienia bezpieczeństwa banków. Bank w Choroszczy, jak wiele mu podobnych jednostek nie spełniał tego kryterium.

W roku 1994 Bank przystąpił do Warmińsko-Mazurskiego Banku Regionalnego jako Banku Zrzeszającego. W tym samym roku nastąpiło wiele zmian. Z BS odszedł Jan Cylwik, prezesem nadal pozostał Jan Bielski. W grudniu tego roku miejsce Ireny Bogdanowicz (główna księgowa) zajęła Teresa Niezgoda. W 1995 roku na emeryturę odeszła Danuta Bagieńska.

W 1995 roku w Banku zwołano sześciokrotnie Zebranie Przedstawicieli i odbyły
się dwa zebrania członków. Podczas Zebrania Przedstawicieli w dniu 28 listopada 1995 roku w Choroszczy dyskutowano nad sytuacją BS w Choroszczy: zaproponowano połączenie się
z innym Bankiem. Głównymi argumentami przemawiającymi za połączeniem były
m.in. zapobieżenie upadłości, restrukturyzacja trudnych kredytów oraz utrzymanie gwarancji finansowych dla klientów Banku. Podjęto decyzję o fuzji z Bankiem Spółdzielczym
w Białymstoku z dniem 1 stycznia 1996 roku. Głosowało 35 delegatów, co stanowiło 100% uprawnionych do głosowania wszyscy opowiedzieli się za połączeniem. W związku
z zaistniałą sytuacją nastąpiła kolejna zmiana nazwy na BS Białystok Oddział Choroszcz.

Rok 1996 przyniósł zmianę kierownictwa Oddziału w Choroszczy. Z dniem 1 kwietnia 1996 roku nowym dyrektorem został Andrzej Budnik, a funkcję głównej księgowej powierzono Bożenie Smolak. Oboje pełnią te funkcje do dnia dzisiejszego.

Do BS Białystok w tym czasie przyłączyły się inne BS stając się jego oddziałami. W ten sposób powstał mocniejszy kapitałowo Bank, pozwoliło to m.in. na rozwinięcie działalności kredytowej. Nastąpiła restrukturyzacja i oddłużenie. Połączenie wpłynęło
na poprawę jakości portfela kredytowego i uchroniło przed zamknięciem.

Rok 1996 zamknął się kwotą 1.076.133 zł kredytów i zobowiązań w wysokości
2.623.342 zł. Oddział został wyposażony w nowoczesny sprzęt informatyczny, wprowadzono procedury i produkty bankowe zgodne z nowoczesnymi wymogami dobrej praktyki bankowej. Z chwilą połączenia się nastąpił nowy podział pracy i obowiązków, załoga Banku korzystała z opracowań i pomocy doświadczonej kadry z centrali. Wizualnym efektem powyższych działań był wyremontowany, okazale prezentujący się budynek. Zainstalowano nowoczesną kotłownię olejową, urządzono skarbiec. W 2004 roku dokonano gruntownego remontu pozostałej części siedziby, tj. remont piętra oraz elewacji zewnętrznej. Okazały budynek Banku dobrze wpisuje się w zabytkową zabudowę. Klienci Banku, głównie mieszkańcy gminy Choroszcz, nie zgłaszali zastrzeżeń do zmiany statusu Banku.

Oddział systematycznie zwiększał obroty: 2003 rok zakończył się stanem należności 6.799 tys. zł i 4.298 tys. zł zobowiązań.

Aktualnie w Oddziale pracują: Andrzej Budnik (dyrektor), Bożena Smolak (główna księgowa), Alicja Szostkiewicz, Agnieszka Malik, Krystyna Peślak, Iwona Wiórkowska, Elżbieta Bagieńska

Aneks 1

Bank obsługiwał zarówno małe jak i duże podmioty gospodarcze, cały czas starając się wspierać rolników. Przykładem udanej współpracy jest gospodarstwo państwa Backiel.

Bank Spółdzielczy to nie tylko miejsce kredytowania czy oszczędzania, to także instytucja, która za cel stawiała sobie również wspomaganie rozwoju gospodarczego regionu. Bank przez cały okres swojej działalności współpracował z gminą, szkołami, organizacjami społecznymi, a wypracowaną nadwyżką dzielił się z lokalnym społeczeństwem. Środki finansowe przekazywano między innymi na koło sportowe w Choroszczy (dużą pomocą była renowacja boiska sportowego), Zespół Pracy Kobiet, PCK, ZHP. Przekazywano również pieniądze na cele ogólnokrajowe, takie jak: budowa Zamku Królewskiego w Warszawie, Domu Rolnika etc. Bank stał się sponsorem remontu podominikańskiego XVIII-wiecznego kościoła. W zachowanych dokumentach znajdują się między innymi podziękowania
od Komitetu Pomocy Społecznej za pomoc w organizacji dożynek. Bank w dalszym ciągu prowadzi mecenat w zakresie wspomagania działalności kulturalnej, społecznej i sportowej, dotuje m.in. Dni Choroszczy, Jarmark Dominikański, bezpłatnie prowadzi rachunek znanego, działającego na terenie gminy Stowarzyszenia „Kruszewskie Warzywa Herbowe” itp.

Pod przewodnictwem pani Pauliny Kondzior Zespół Pracy Kobiet bardzo aktywnie działał zachęcając kobiety do aktywniejszego uczestnictwa w życiu Banku.

Aby pamięć ludzka i czas nie zatarły śladów działalności członków Banku założono, Kronikę. Jest to solidnie wykonana księga, której przygotowanie polecono zawodowemu plastykowi. Niniejsze opracowanie jest kontynuacją Kroniki, założonej w Banku w 1983 roku.