Mariusz Perkowski – Słowo przed koncertem Vesperae Dominicales
Miło mi powitać Państwa na koncercie w ramach XXXI Dni Choroszczy, który odbywa się pod honorowym patronatem burmistrza Choroszczy Jerzego Ułanowicza. Podczas dzisiejszego koncertu usłyszymy utwory Marcina najwybitniejszego polskiego kompozytora epoki wczesnego baroku.
Kategorie Artykuły, Cywilizacja
Tagi choroszcz, Marcin Mielczewski
Możliwość komentowania Mariusz Perkowski – Słowo przed koncertem Vesperae Dominicales została wyłączona
Urodziłem się w rodzinie chłopskiej we wsi Rogowo powiat Białostocki w 1924 roku. Z rodzeństwa miałem brata, był dużo młodszy, gdyż urodził się w 1939 r. Szkołę Powszechną składającą się z czterech oddziałów skończyłem w Majątku Rogowo, a klasę szóstą i siódmą w Choroszczy, która wtedy była naszą parafią. Chodziłem tam na religię i do kościoła, co przysporzyło mi wielu kolegów. Tam również brałem udział wraz ze szkołą we wszystkich uroczystościach państwowych, które obchodzono pod pomnikiem przed kościołem. Przychodziły tam też zorganizowane grupy: strażacy w mundurach z toporkami przy boku, Strzelcy. Strzelcy byli umundurowani, gdy maszerowali biły werble. Wtedy na uroczystości państwowe chodziliśmy wszyscy z radością. Byliśmy dumni ze swego państwa i z odzyskanej wolności. Mnie jako chłopcu najbardziej podobali się żołnierze.
Białystok, 9 września 2011 roku, XI Międzynarodowy Marsz Żywej Pamięci Polskiego Sybiru. Kilka tysięcy uczestników – Sybiracy z całej Polski i spoza aktualnych granic kraju, dużo dzieci i młodzieży, mieszkańcy Podlasia. Po zakończeniu marszu o godzinie 12.00 jesteśmy umówieni na spotkanie z panią Krystyną Świrniak- Mateuszuk. Przez sześć lat przebywała na zesłaniu w Kazachstanie. Sporo o niej wiemy, znamy historię życia jej ojca, którą kolega Grzegorz opisał w swoich artykułach. Wiemy, że obecnie mieszka w Lublinie, inicjuje i organizuje wiele działań Związku Sybiraków, a zwłaszcza Klubu Pawłodarczyków. Czytałam jej wiersze, zamieszczone w dwóch tomikach-„Sto wierszy” i „Poezja i życie” Szczególne wrażenie wywarły na mnie te dotyczące wygnania, zresztą prawie we wszystkich ten motyw się przewija. Nie jestem krytykiem literackim, nie będę się więc wypowiadać o ich walorach artystycznych, treść jest poruszająca, wzruszająca i przygnębiająca zarazem. Prawda historii widziana oczami i sercem jej naocznego świadka i uczestnika. Zbliża się godzina 12.00, zaczynam się niepokoić, czy starsza pani przyjdzie, może zrezygnowała z męczącego wyjazdu.
Zapewne wielu z nas oglądało jakiś film lub też serial o szpitalu, w którym pojawiał się pacjent cierpiący na amnezję, czyli zanik pamięci. Taka sytuacja, związana z niemożliwością przypomnienia sobie wydarzeń przeszłych, zawsze rzutuje na teraźniejszość. Osoba, która straciła pamięć, doświadcza wielu życiowych rozterek i trudności. Bohater taki nie może odnaleźć się we współczesnym świecie, nie pamięta znajomych i wydarzeń, które są mu bliskie np. ślubu, narodzin dziecka itd. Tracąc pamięć, mógł stracić coś bardzo ważnego – własną tożsamość.