Urodziłam się 25 kwietnia 1929 r. w Choroszczy na ulicy Dominikańskiej 18 w domu, w

którym dziś rozmawiamy. W czasach, w których przyszłam na świat nie było akuszerek

ani karetek pogotowia, poród przyjmowały tzw. „babki”. Poród mojej mamy przyjmowała

Pani Jodziowa. Mieszkała ona na rogu ulic Mickiewicza z Lipową. Mój tata nazywał się

Piotr Lewkowicz. Urodził się w 1895 r. i był stolarzem. Często wstawał o 2 w nocy, aby w

budynku gospodarczym, który znajdował się za naszym domem, przygotować różne

elementy stolarki budowlanej. Czytaj dalej →

Komunistyczna Partia Zachodniej Białorusi (KPZB) powstała w następstwie uchwały II zjazdu KPRP w 1923 roku, która nakazywała połączenie wszystkich organizacji komunistycznych w północno – wschodniej Polsce w jeden twór. Obszarem jej działania były 4 województwa: białostockie, wileńskie, nowogródzkie oraz pińskie. Wspomniany teren został podzielony na 6 okręgów KPZB: białostocki, wileński, brzeski, piński, grodzieński i baranowicki. W każdym z nich siatką partyjną kierował Komitet Okręgowy (KO). Poszczególne zaś komitety podlegały KC KPZB, który w latach 1924 – 25 działał w Białymstoku i Wilnie. W końcu 1926 roku jego siedziba została przeniesiona do Wolnego Miasta Gdańska, tj. poza terytorium RP. Był to efekt skutecznych działań policyjnych, wymierzonych w nielegalne struktury prowadzące antypolską działalność. Ewidentnym przykładem na to są zapisy uchwały II Konferencji KPZB z listopada 1924 roku, która nakazywała orientować pracę partyjną na oderwanie Zachodniej Białorusi (tzn. wcześniej wymienionych 4 województw) od Polski i przyłączenie jej na drodze zbrojnego powstania do BSSR. Dodam, że na terenie nam najbliższym białoruska partyzantka operowała do 1924 roku w rejonie Kleszczel: oddziały „Czorta”(Demiana Martyniuka) i „Baćki”(Germana Szymaniuka). Czytaj dalej →