Dzieje Placówki AK Barszczewo – Śliwno
Grzegorz Krysiewicz
Dzieje Placówki Armii Krajowej Numer 10 Barszczewo – Śliwno
Początki konspiracji w gminie Barszczewo, obecnie Choroszcz rozpoczęły się, tak jak w innych miejscowościach, już w październiku 1939 roku, gdy tylko minął szok wywołany napadem potężnych sąsiadów – Niemiec i Związku Radzieckiego. Okupanci podzielili się Polską, wskutek czego ziemia Białostocka przypadła Rosjanom. Polacy szybko się przekonali, że nie jest to zwykła wojna, gdzie zdobyte terytorium przyłącza się do swego państwa i nim zarządza. Tym razem okupanci postanowili wspólnie zlikwidować państwo Polskie, poprzez wymordowanie elit intelektualnych, politycznych, wojskowych, policyjnych oraz administracji, a inne grupy społeczne wyniszczyć poprzez niewolniczą pracę w nieludzkich warunkach.
Nazywam się Ewa Jeżyna z domu Ciborowska. Większość tego, o czym będę mówić znam z opowiadań mamy – Henryki Ciborowskiej z domu Sawickiej. Urodziłam się 6 kwietnia 1940 roku a 13 kwietnia wywożono już nas do Rosji. Mieszkaliśmy w Choroszczy przy ulicy Branickiego 42, byłam jedynym dzieckiem swoich rodziców. Za ścianą mieszkali dziadkowie. Mój ojciec, Zygmunt Ciborowski urodził się i mieszkał w Łomży, z wykształcenia był nauczycielem, pracował w swoim zawodzie. W grudniu 1935 roku ożenił się i przeniósł do Choroszczy; nie znalazł pracy w charakterze pedagoga. Do 1939 roku pracował w biurze w szpitalu w Choroszczy. Moi rodzice długo czekali na pierwsze dziecko. Musieli się bardzo cieszyć, gdy mama stwierdziła, że jest w ciąży. Wybuchła wojna.